حج در ماه های معینی (شوال ،ذی قعده، ده روز اول ذی حجه) است.

هشتم ذی الحجه روز ترویه

روز ترویه در اصل آماده شدن برای وردود به عرفات و عید قربان است
اعمال حج در روز هشتم ذی الحجه که آن را یوم الترویه میگویند آغاز می شوند.
قبل از ظهر – بعد از ظهر، عصر، مغرب ،عشا- ماندن شب در منی
در این روز حاجی متمتع به هنگام چاشتگاه برای حج احرام می بندد،قبل از احرام بستن برای حج کارهایی از قبیل غسل و استعمال خوشبویی و نماز قبل از احرام،کارهایی که برای عمره انجام میداد، انجام می داد، انجام میدهد سپس از جایی که هست یعنی محل اقامت خود احرام میبندد.
اما قارن و حاجی مفرد از اول در احرام بوده اند. . قارن و متمتع و مفرد قبل از ظهر به سوی منی حرکت می کنند و نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا هر یک در وقت خودش در منی می خواند، اما نماز های چهار رکعتی را دو رکعت می خوانند ، و شب نهم ذی الحجه را در منی باقی می مانند، و نماز صبح را در منی میخوانند.

هر کس که قبل از روز هشتم در منی بوده است، روز هشتم ذی الحجه از منی احرام می بندد. سنت این است که حاجی شب نهم ذی الحجه را در منی سپری نماید.
و نماز صبح را در منی بخواند، سپس منتظر بماند تا اینک خورشید طلوع کند، آنگاه با متانت و آرامش و لبیک گویان و با ذکر خدا و تکبیر و تهلیل و حمد وستایش خداو تلاوت قرآن به سوی عرفات حرکت کند.

محمدبن ابی عمیر از یکی از یارانش از امام صادق علیه السلام نقل کرده است که فرمود: روزه روز ترویه کفاره گناهان یک سال و روزه روز عرفه کفاره گناهان دو سال است.
محدث قمی در مفاتیح الجنان روزه این روز را برابر با کفاره شصت سال برشمرده است و آورده است که شیخ شهید غسل این روز را مستحب دانسته است.

نهم ذی الحجه روز عرفه

عرفات نام جایگاهی است که حاجیان در روز عرفه (نهم ذی الحجه) در آنجا توقف می‎کنند و به دعا و نیایش می‎پردازند و پس از برگزاری نماز ظهر و عصر به مکه مکرمه باز می‎گردند و وجه تسمیه آن را چنین گفته‎اند که جبرائیل هنگامی که مناسک را به ابراهیم می‎آموخت، چون به عرفه رسید به او گفت «عرفت» و او پاسخ داد آری، لذا به این نام خوانده شد. و نیز گفته‎اند سبب آن این است که مردم از این جایگاه به گناه خود اعتراف می‎کنند و بعضی آن را جهت تحمل صبر و رنجی می‎دانند که برای رسیدن به آن باید متحمل شد. چرا که یکی از معانی «عرف» صبر و شکیبایی و تحمل است.

وقوف در عرفه یکی از ارکان حج است که حج بدون وقوف در عرفه صحیح نمی باشد، پیامبر –صلی الله علیه وآله وسلم- فرمود:(حج یعنی عرفه) ابوداود و ترمذی.
روز عرفه بهترین روز است که خورشید در آن طلوع می کند.دراین روز جمعیت انبوه حجاج گروه گروه به میدان عرفات می آیند و در این روز بزرگ،مسلمین از زوال خورشید (اذان ظهر) تا غروب در عرفات باقی می مانند.در این روز خداوند به خاطر بندگانش بر ملائکه افتخار می کند.

در صحیح مسلم از عایشه روایت است که پیامبر فرموند : (در روز عرفه بیش از همه روز ها خداومند بندگانش را از جهنم آزاد میکند،و خداوند (با نازل شدن به آسمان دنیا نزولی که به جلال و کمالش تعلق دارد واز صفات اوست) به بندگانش نزدیک میشود،سپس به شما بر مرلائکه افتخار میکند و میگوید: اینها چه میخواهند؟!) خدایا فضل و نیکی تورا خواهانیم.
سنت است که حاجی اگر برایش میسر بود قبل از زوال در وادی نمره اقامت نماید سپس از خواندن نماز طهر و عصر وارد حدود عرفه شود،و تاغروب در عرفه باقی بماند.تابلو های راهنمای زیادی نصب شده که حدود عرفات را مشخص می کنند.تمام سرزمین عرفه محل وقوف است.

حاجی در این روز بزرگ باید تلاش کند که از وقتش با لبیک گفتن و ذکر و استغفار و لا اله الا الله گفتن استفاده نماید، و با فروتنی و عاجزانه متوجه خداباشد،و برای خود و خوانواده و فرزندان و برادران مسلملنش دعا کند، به هنگام نماز ظهر امام در میان مردم ایراد خطبه میکند،سپس نماز ظهر و عصر رابا حجاج جمع و قصر میکند وبا یک اذانو دواقامه هر دو نماز خوانده می شوند،همان طور کع پیامبر –صلی الله علیع و آله وسلم-چنین کرد،و قبل از دونماز و میان آن دو و بعد از آن ها دیگر نمازی نمیخواند.
حجتج بایددر این روز خجسته و مبارک از ارتکاب اشتباهی که اجر و پاداش آن ها را از بین میبرد بپرهیزند.